Fındığın Geleneksel ve Suni Kurutulması Arasındaki Hasat Sonrası Farklılıkları

Ali Turan; Ali İslam

doi:10.24925/turjaf.v7i11.1766-1772.2481

Yazarlar

Ali Turan Hazelnut Expertise Programme, Department of Plant and Animal Production, Vocational School of Technical Sciences, Giresun University, 28200 Giresun http://orcid.org/0000-0002-2961-6605
Ali İslam Horticulture Department, Faculty of Agriculture, Ordu University, 52200 http://orcid.org/0000-0002-2165-7111

DOI:

https://doi.org/10.24925/turjaf.v7i11.1766-1772.2481

Anahtar Kelimeler:

Kurutma- Yağ Asitleri- Oksidatif Stabilite- Depolama- Levant kalite fındık

Özet

Bu çalışma, farklı kurutma yöntemlerinin [suni kurutma, beton ve çimen harman (güneşte kurutma); SK, BH ve ÇH, sırasıyla] 12 ay depolama süresince (20–25Â°C ve %70–90 bağıl nem) yağ asitleri kompozisyonu ve oksidatif stabilite özellikleri üzerine etkisini belirlemek amacıyla 2013–2014 yılları arasında yürütülmüştür. Beklendiği gibi tekli doymamış yağ asitleri (TDY) ana yağ asitleri grubunu (%81,75–83,59) oluşturmuş, onu çoklu doymamış yağ asitleri (ÇDY; %10,20–11,48) ve doymuş yağ asitleri (DYA; %5,38–6,96) izlemiştir. SK ortamında güneşte kurutmaya göre daha yüksek TDY (%83,59) değeri kaydedilmiştir. Kurutma süreci sonunda SK ortamında daha düşük peroksit değeri (PD) ve daha yüksek oleik/linoleik asit (%8,27) değeleri kaydedilmiştir. Depolama süresi sonunda SK ortamında BH ve ÇH‘a göre daha düşük PD görülmüştür. Bu yüzden, SK metodu fındık kurutma için ticari ölçekte önerilebilir.