Ordu İlindeki Anıt Ağaçlar ve Bağlantılı Ekoturizm Rotaları
DOI:
https://doi.org/10.24925/turjaf.v12i9.1591-1599.6733Anahtar Kelimeler:
anıt ağaç- ekoturizm- ulaşılabilirlik- CBS - Anıt Ağaçların KorumasıÖzet
Anıt ağaçlar, korunması gereken doğal miraslardır. Fiziksel ve sosyo-kültürel özellikleri ile sıradan ağaçlardan ayrılırlar. Bir ağacın yüksekliği, taç çapı, gövde çapı ve yaş ölçümleri, ilginç kök ve gövde oluşumları, dağılım alanının aşırı sınırlarda bulunması ve yörede ağaca atfedilen hikayeler, tarihte özel bir yerinin bulunması o ağacı olağanüstü yapan özelliklerdir. Doğanın mirası olarak adlandırılan bu ağaçlar, bilimsel çalışmalarda kullanılabilir, insanların çevre bilincini arttırabilir ve ekoturizm faaliyetlerine katkı sağlayabilir. Bu nedenle anıt ağaçların belgelenmesi ve korunması gerekmektedir. Bu çalışmada Ordu İli sınırları içerisinde tescillenmiş 49 adet anıt ağaç, bulundukları çevre ile birlikte değerlendirilmektedir. Çalışmada kullanılan verilere Sit Alanlar Yönetim Sistemi (SAYS)ve 2022 yılı Çevre Durumu Raporundan ulaşılmıştır. Tescillenmiş anıt ağaçların nitelik ve nicelik bilgileri ile elde edilen bulgular, bulundukları konum ve güzergâh bilgileri ve ekoturizme katkı sağlayan diğer kaynak değerleri hakkında bilgi verilmiştir. Güzergahlar ve diğer doğal kaynakların birbirleri ile uzaklıkları dikkate alınarak Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS) ortamında rota oluşturulmuştur. Yapılan çalışma mevcut anıt ağaçların korunması ve tanıtılmasına katkı sağlamayı hedeflemektedir. Ayrıca, anıt ağaçlar hakkında bilinç oluşturmayı amaçlamaktadır.
Referanslar
Anonim, (2018). Ordu İli 2017 Yılı Çevre Durum Raporu, Ordu Valiliği, Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü.
Asan, Ü. (1992). Anıt Ağaçların Birey ve Toplum Psikolojisi Üzerindeki Etkileri. Yeşile Çerçeve Dergisi, Sayı 18. S:18- 19, İstanbul
Aslan, P. Y., Özkır, D., & Ofluoğlu, Y. (2016). Bursa kent belleği ve kimliğinin inşasında anıt ağaçların rolü. İdealkent, 7(20), 800-829.
Bayar, E., Türker, H., & Genç, M. (2012). Gölhisar–Burdur Anıt Ağaçları: Göller Bölgesi Anıt Ağaç Varlığına Yeni İlaveler. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 14(22): 83-95.
Berti, E., 2015, Defining the Cultural Routes of the Council of Europe, 14- 23, Cultural Routes Management: from Theory to Practice, Step-by-step guide to the Council of Europe Cultural Routes, Council of Europe, 212p
Cloke, P., & Pawson, E. (2008). Memorial trees and treescape memories. Environment and Planning D: Society and Space 26(1) 107 – 122.
Çevikçelik, M. (2021). Anıt Ağaçların Hukuki Rejimi, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 23 (2), 1483-1509.
Genç, M., & Güner, Ş.T. (2003). Göller Bölgesi'nin Anıt Ağaçları, T.C. Isparta Valiliği İl Özel İdare Müdürlüğü Yayını, Isparta, s. 5-6-11-12.
Hribar, M. Š., & Lozej, Š. L. (2013). The role of identifying and managing cultural values in rural development. Acta geographica Slovenica, 53(2), 371-378.
Jim, C.Y. (2004). Spatial differentiation and landscape-ecological assessment of heritage trees in urban Guangzhou (China). Landscape and Urban Planning, 69, 51–68.
Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği, (MPYY), (2014). Resmi Gazete (29030 Md5.9 (10.12.2019).
Polat, Z. (2017). Doğanın mirası: Anıt ağaçlar. Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology, 5(8), 908-916.
Sarıbaş, M. (2015). Batı Karadeniz Bölgesi'nin Kayda Girmemiş Anıt Ağaçları. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 52(1), 13-21.
Ünal, M. & Başpınar, V. (2017). Orman Hukuku, 4. Baskı, Savaş Yayınevi, Ankara.
Wan Noor A, Hassan N, Hassan K, &Nayan NM. (2016). The Morphology of Heritage Trees in Colonial Town: Taiping Lake Garden, Perak, Malaysia . Procedia Social and Behavioral Sciences, 222: 621–630.
Wood, M. E. (2002). Ecotourism: principles practices and policies for sustainability. UNEp.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
