A New Organizational Model in the Tobacco Industry: Tobacco Production and Marketing Cooperatives: The Case of Çelikhan
DOI:
https://doi.org/10.24925/turjaf.v11i3.485-495.5824Keywords:
tütün, tütün üretim ve pazarlama kooperatifi, tarımsal kooperatifler, Çelikhan, sözleşmeli üretimAbstract
This study was conducted in Çelikhan district of the city of Adıyaman, where a large number of these cooperatives were established. In this study, in order to contribute to the development and dissemination of socio-economic characteristics, business characteristics and tobacco production and marketing cooperatives, a total of 90 producers who are members and non-members of tobacco production and marketing cooperatives living in the same village were determined by using proportional sampling method and face-to-face surveys were conducted. According to the results obtained, producers who are members of the cooperative; make more contracts, more farmers are included in the farmer registration system, know more about the SCT rate levied on roll-your-own tobacco products, "being able to sell products at a high price” ranked first in the reasons for becoming a partner, that the most important function of the cooperative is the purchase of products, that they need training on cooperatives, receive more information on technical or legal matters from the agricultural chamber. Producers who are not members of cooperatives; they do tobacco production because they do not know how to grow other crops, that the state should provide financial assistance to make cooperatives better and more successful. The main reasons for not wanting to become a member of a cooperative are; they do not find the existing cooperatives reliable, that they will not succeed. However, 83.8% stated that they would become members if these problems were solved. Conducting periodic training activities for cooperative managers and members on their rights and obligations and cooperative and business management issues will contribute to the continuity of cooperatives.
References
Anonim 2022. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı. 2022. Tarım Reformu Genel Müdürlüğü, Tarımsal Örgütlenme Tablosu. (https://www.tarimorman.gov.tr/TRGM/Link/55/Uretici-Orgutleri [Erişim Tarihi: 20 Eylül 2022].
Albayrak M, Adanacıoğlu H, Taşdan K, Özden F, Çalış H, Ekmen M.E, Karaman E, Sağ E, Korkusuz S, Gençoğlu S. 2020. “Tarımsal Pazarlamada Mevcut Durum ve Gelecek”, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Ziraat Mühendisliği IX. Teknik Kongresi, 13-17 Ocak 2020, 749-787. https://www.zmo.org.tr/resimler/ekler/fb125d69d9849a5_ek.pdf.
Bernard T, Spielman DJ. 2009. Reaching the rural poor through rural producer organizations? A study of agricultural marketing cooperatives in Ethiopia. Food policy, Elsevier, 34(1): 60-69.
Çıkın A. 1992. “Tarım Kesiminde Kooperatif Örgütlenme ve Tarımsal Kooperatifçilik Politikası”, 2000’li Yıllara Doğru Türkiye Tarımı-Tarım Haftası Sempozyumu, TMMOB-ZMO, 7-10 Ocak 1992, Ankara.
Demirci R, Tanrıvermiş H, Özüdoğru H. 2004. “Türkiye’de Tarımsal Kooperatifler ve Üretici Birlikleri Tartışmaları ve Uygun Örgütlenme Modelleri”, VI. Tarım Ekonomisi Kongresi, 16-18 Eylül, Tokat.
Doğan ZA. 2019. Tarımsal Amaçlı Kooperatiflerde Kooperatif-Ortak İlişkilerini Etkileyen Faktörler Üzerine Bir Araştırma: İzmir İli Örneği. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ege Üniversitesi, İzmir, Türkiye.
Fischer E, Qaim M. 2012. Linking smallholders to markets: determinants and impacts of farmer collective action in Kenya. World Development 40(6): 1255-1268.
Gülçubuk B. 2005. “Kırsal Kalkınma”, Türkiye’de Tarım Kitabı, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, s: 68-93.
Karadaş K, Ertürk YE, Demir O, Külekçi M, Demir N. 2015. “Iğdır İlinde Kırsal Kalkınma Kooperatifi Üyelerinin Örgütlenme ve Kooperatif Faaliyetleriyle İlgili Problemleri ve Çözüm Önerilerinin Belirlenmesi”. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, Cilt.50, Sayı:2: 152-162.
Kendirlioğlu Ö. 2008. “Tariş Zeytin ve Zeytinyağı Tarım Satış Kooperatifleri Birliği Faaliyetlerinin Değerlendirilmesi Ve Üretici Memnuniyetinin Belirlenmesi: Aydın İli Örneği”, Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın, Türkiye.
Kınıklı F, Çıkıkçı C, Yercan M, İnce YE. 2017. “Ortakların Kooperatif Hizmetlerinden Yararlanma Olanakları ve Memnuniyet Durumlarının İncelenmesi: İzmir İli Gödence Tarımsal Kalkınma Kooperatifi Örneği”. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, Cilt.52, Özel Sayı, 303-320.
Koç G, Uzmay A. 2018. Süt Sığırcılığı İşletmelerinde Üreticilerin Kooperatif Kanalıyla Süt Pazarlama Olasılığını Etkileyen Faktörler: Trakya Bölgesi Örneği, Tarım Ekonomisi Dergisi, cilt:24 sayı:2, sf. 203-214.
Mojo D, Fischer C, Degefa T. 2017. The determinants and economic impacts of membership in coffee farmer cooperatives: recent evidence from rural Ethiopia. Journal of Rural Studies 50: 84-94.
Mülayim ZG. 2010. Kooperatifçilik, Yetkin Yayınları, Yayın Kodu: ISBN 978-975-464-035-9, Ankara.
Özalp A. 2017. Batı Akdeniz Bölgesi Hayvancılık Kooperatiflerinin Performans Analizleri ve Ortak Kooperatif İlişkilerin Değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Özdemir G, Keskin G, Özüdoğru H. 2010. “Türkiye’de Ekonomik Krizlere Alternatif Bir Çözüm Önerisi: Tarımda Güçlü ve Etkin Üretici Örgütlenme Modeli”, IX. Tarım Ekonomisi Kongresi, 22- 24 Eylül, Şanlıurfa, Türkiye.
Özdemir G, Koçtürk M, Yercan M, Özüdoğru H, Yılmaz E, Kılıç Topuz B. Everest B. 2020. “Tarımda Üretici Örgütlenmesi Politikalarında Mevcut Durum ve Gelecek”, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Ziraat Mühendisliği IX. Teknik Kongresi, 13-17 Ocak 2020, 733-745s. https://www.zmo. org.tr/resimler/ekler/fb125d69d9849a5_ek.pdf
Newbold P. 1995. Statistics for Business and Economics. Prentice-Hall International, New Jersey.
Palaz S, Boz İ. 2008. Üniversite mezunu yetişkinlerin farklı organizasyonlarda gönüllü hizmet vermesini etkileyen faktörler. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(19): 95-106.
Rehber E. 2013. Tarım Ekonomisi. Ekin Yayınları.
Semerci A. 2015. Türkiye’de Çiftçi Örgütleri: Tarımsal Amaçlı Kooperatifler Örneği, Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 12(1): 65-73.
Serinikli N. 2017. Kooperatifçilik ve Ahi Birlikleri. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2): 680-689. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/bseusbed/ issue/32065/348285
Tan S, Karaönder İ. 2013. “Türkiye’de Tarımsal Örgütlenme Politikalarının ve Mevzuatının İrdelenmesi: Tarımsal Amaçlı Kooperatifler Örneği”, ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, C: 1, S: 1, s: 87-94
Tatlıdil H. 1989. Yağmurlama Sulama Teknolojisinin Yayılması ve Benimsenmesi Üzerine Bir Araştırma, A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları, No:1157, 1989, Ankara.
Topuz KT, Bozoğlu M, Başer U. 2017. “Güncel Gelişmeler Kapsamında Türkiye’deki Çiftçi Örgütlerine Yönelik Mevzuatın Değerlendirilmesi”. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, Cilt.52, Özel Sayı, 140-161.
Verhofstadt E, Maertens M. 2014. Smallholder cooperatives and agricultural performance in Rwanda: do organizational differences matter? Agricultural Economics 45(1): 39-52.
Zorlu K, Merdan A, Ege Ö. 2012. Ahilik Kültürünün Günümüz İşletmelerinde Bilinirliği Üzerine Bir Araştırma: Gümüşhane Örneği. Zeitschrift für die Welt der Türken Journal of World of Turks. 4: 73-94.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
