Mapping the Dispersion Pollution Load of Animal Waste and Investigating its Environmental Effects: The Case of Karaman
DOI:
https://doi.org/10.24925/turjaf.v11i12.2288-2299.6171Keywords:
Distributed source, Pollutant load, Fertilizer, Underground and surface water pollution, Global warmingAbstract
Animal wastes are not stored correctly and are used haphazardly without control in agricultural lands. As a result, it causes many irreparable environmental pollution, especially water pollution. These wastes, which are described as diffuse pollution, cause pollution of both underground and surface water resources directly or indirectly and even make them unusable. In this research, waste generation as a result of animal breeding in Karaman province, its districts, neighborhoods and villages and the effects of animal wastes on environmental pollution were evaluated with distributed pollutant load calculations. In the study, the number of 1019277 ovine and 81368 bovine in Karaman in 2022 was used. The total nitrogen (TN) produced annually by the animals has been calculated as 1,723.23 tons/year, and the total phosphorus (TP) amount is determined as 124.23 tons/year. Additionally, for large ruminant animals, the annual total amount of dry manure is 130,305.77 tons, and for small ruminant animals, it is 41,984.27 tons. To prevent environmental pollution, these wastes should be stored in closed areas in compliance with standards, and processes such as composting, drying, and biogas production should be applied. By doing so, not only can environmental pollution be mitigated but also economic value can be obtained. The proper management and utilization of these wastes have high economic potential and can contribute to sustainable development, supporting the country’s economy. In addition, this study is a source for researchers working in the field in calculating the pollution load of animal wastes and is thought to be a guide for decision makers and practitioners.
References
Akdoğan Z, Küçükdoğan A, Güven B. 2015. Yayılı kirleticilerin havzalardaki taşınım süreçleri: Antibiyotikler, ağır metaller ve besi maddeleri üzerine modelleme yaklaşımları. Marmara Fen Bilim Dergisi, 27(1): 21-31.
Aktaş T, Betül Ö, Soyak G, Ertürk M. C. 2015. Tekirdağ ili’nde hayvansal atık kaynaklı biyogazdan elektrik üretim potansiyelinin belirlenmesi. Tarım Makinaları Bilim Dergisi, 11(1): 69-74.
Seyhan A.K., Badem A. 2021. Erzincan ili hayvansal atık kaynaklı biyogaz potansiyelinin değerlendirilmesine yönelik biyogaz tesisi senaryoları. GÜFBED/GUSTIJ 11 (1): 245-256.
Atılgan A, Erkan M, Saltuk B, Alagöz T. 2006. Akdeniz Bölgesindeki hayvancılık işletmelerinde gübrenin yarattığı çevre kirliliği. Ekoloji, 15(58): 1-7.
Avcıoğlu A, Çolak A, Türker U. 2013. Türkiye’nin tavuk atıklarından biyogaz potansiyeli. Tekirdağ Zirat Fakültesi Dergisi, 10(1): 21-28.
Aydın İ, Derinöz B. 2013. Balıkesir merkez ilçede ticari süt hayvancılığın çevresel etkileri. Marmara Coğrafya Dergisi, 28: 117-138.
Biçer, C. A. 2011. Göl Alt Havzaları Bazında Yayılı Kaynaklardan Oluşan N ve P Yükünün Tahmini: Burdur Havzası Örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, pp. 102.
Boyacı S, Akyüz A, Kükürtcü M. 2011. Büyükbaş hayvan barınaklarında gübrenin yarattığı çevre kirliliği ve çözüm olanakları. International Journal of Agricultural and Natural Sciences, 4(1): 49-55.
Çakır, M. E., Yetiş, A. D., Yeşilnacar, M. İ., & Ulukavak, M. (2019). Katı atıklar için optimum güzergâh tespiti ve alansal dağılım haritalarının cbs ortamında oluşturulması: Suruç (Şanlıurfa) örneği. Bitlis Eren Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 8(2), 595-603.
Çataltaş A. 2013. Hayvansal Atıkların Kompostlanması. Uludağ Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, ss 123.
Çayır M, Atılgan A, Hasan Ö. 2012. Büyükbaş hayvan barınaklarındaki gübrelikler ve su kaynaklarına olan durumlarının incelenmesi. Isparta Uygulamalı Bilimler Universitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(2): 1-9.
ÇŞB. 2016. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Büyük Menderes Havzası kirlilik önleme eylem planı.
ÇŞB. 2022. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Karaman İli 2021 Yılı çevre durum raporu.
Derin P, Yetiş A D, Yeşilnacar M İ, Yetiş R. 2019. Mardin merkez ve ilçeleri için anropojenik yayılı kirletici kaynaklarından hayvansal kirlilik yükünün belirlenmesi. 72. Uluslararası Katılımlı 72. Türkiye Jeoloji Kurultayı, 28 Ocak–01 Şubat 2019, Ankara, Türkiye, p. 694-698.
Eleroğlu H, Yıldırım A. 2011. Tavukçuluk katı atıklarının tavuk gübresine işlenerek çevre kirliliğinin azaltılması. Katı Atık ve Çevre, 84: 34-43.
Ersoy A E. 2017. Türkiye’nin hayvansal gübre kaynaklı sera gazı emisyonları durumu ve biyogaz enerjisi potansiyeli. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, pp. 86.
Hacısalihoğlu S, 2022. Hayvansal Kaynaklı Yayılı Kirlilik Yükleri Hesabı, Bursa Örneği. Uludağ Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dergisi, 27(1), 361-374.
Haksevenler BHG, Ayaz S, 2021. Noktasal ve yayılı kirletici kaynaklarının yüzeysel su kalitesi üzerinde etkisi, Alaşehir Çayı alt havzası örneği. Gümüşhane Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 11(4), 1258-1268.
Ilgar R. 2016. Hayvan varlığına göre çanakkale biyogaz potansiyelinin tespitine yönelik bir çalışma. Doğu Coğrafya Dergisi, 20(35): 89-106.
IPCC. 1996. IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories: Reference Manual, 4: 1-20.
Karaman S. 2006. Hayvansal üretimden kaynaklanan çevre sorunları ve çözüm olanakları. KSÜ Fen Müh Dergisi, 9(2): 133- 139.
Kocabey S. 2019. Balıkesir ili için hayvansal atık kaynaklı biyogaz potansiyelinin belirlenmesi. Avrupa Bilim Teknoloji Dergisi, 17: 234-243.
Kocaman İ, İstanbulluoğlu A, Kurç H C, Öztürk G. 2015. EdirneUzunköprü yöresindeki tarımsal işletmelerde ortaya çıkan hayvansal atıkların oluşturduğu çevresel sorunların belirlenmesi. Journal Tekirdag Agriculture Faculty, 12(2): 92-98.
Koçer NN, Öner C, Sugözü İ. 2006. Türkiye’de hayvancılık potansiyeli ve biyogaz üretimi. Fırat Üniv Doğu Araş Derg, 4(2): 17-20.
Konca Y, Uzun O. 2012. Hayvansal gübrelerin toprak ve çevre üzerine olan etkileri. Paper presented at the 4th Congress of Soil Scientists of Azerbaijan, 23-25 Mayıs, Bakü, Azerbaycan.
Köttner M. 2002. Dry fermentation – a new method for biological treatment in ecological sanitation systems (ECOSAN) for biogas and fertilizer production from stackable biomass suitable for semiarid climates. In: Third International Conference and Exhibition on Integrated Environmental Management in Southern Africa. Johannes-burg, South Africa, August 27–30, 2002, pp. 16.
Lenzi M ve Di Luzio M. 1997. Surface runoff, soil erosion and water quality modelling in the Alpone watershed using AGNPS integrated with a Geographic Information System. European Journal of Agronomy, 6(1-2): 1-14.
Omer A ve Fadalla Y. 2003. Biogas energy technology in Sudan. Renewable Energy, 28(3): 499-507.
Özalp D., 2009. Doğu Karadeniz Havzası’nda Yayılı Kirletici Kaynakların Belirlenmesi Ve Yönetim Önerileri. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, pp.77.
Polat HE, Olgun M, 2009. Hayvancılık İşletmelerindeki Atık Yönetimi Uygulamalarının Su Kirliliği Üzerine Etkileri, GOÜ. Ziraat Fakültesi Dergisi, 26(2), 71-80.
Salihoğlu N K, Teksoy A, Altan K. 2019. Büyükbaş ve küçükbaş hayvan atiklarindan biyogaz üretim potansiyelinin belirlenmesi: Balikesir ili örneği. Ömer Halisdemir Üniv Mühendislik Bilimleri Derg, 8(1):31-47.
Singh, A., and Rashid, M. (2017). Impact of animal waste on environment, its managemental strategies and treatment protocols to reduce environmental contamination. Veterinary Sciences Research Journal, 8, 1-12.
Tırınk S, 2021. Iğdır İli ve İlçelerindeki Hayvansal Atıkların Çevresel Etkileri Ve Yayılı Kirletici Yükü Hesabı. Black Sea Journal of Engineering and Science, 4(2): 43-50
TOB. 2022. Tarım ve Orman Bakanlığı Karaman Tarımsal Yatırım Rehberi.
URL-1: https://www.tarimorman.gov.tr/SGB/TARYAT/Belgeler/il_yatirim_rehberleri/karaman.pdf, (erişim tarihi: 10 Aralık 2020).
Yağlı H ve Yıldız K. 2019. Hayvan gübresinden biyogaz üretim potansiyelinin belirlenmesi: Adana ili örnek hesaplama. Çukurova Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 34(3): 35-48.
Yetiş A D, Teke R B, Yetiş R. 2018. Muş merkez ve ilçelerinin hayvansal kaynaklı kirlilik yükü hesabı. 6th International GAP Engineering Conference – GAP2018, p. 527-532.
Yontar B. 2009. Aras Havzası’nda yayılı kirletici kaynakların belirlenmesi ve yönetim önerileri. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, pp.116.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
