The Relationship between Population Changes and Some Characteristics of the Village and Population Sustainability in Rural Areas: The Example of Tokat Province

Authors

DOI:

https://doi.org/10.24925/turjaf.v11i11.2161-2171.6390

Keywords:

Rural population, sustainability, rural area, mukhtar of village, chi-squared, Tokat

Abstract

This research was carried out in order to evaluate population movements in the rural areas of Tokat province, to determine some characteristics of the villages and to reveal the relationship between population movements and these characteristics. The population data used in the research was compiled from the TÜİK data system, and the characteristics of the villages were determined by interviewing 600 village headmen. According to the results obtained by evaluating the data set covering a 16-year period, 78.8% of the villages in Tokat province and districts showed a decrease. The rate of villages that increased or remained stable was 21.2%. It can be said that there is a population in the research area that makes a living by continuing farming activities. It can be said that non-agricultural occupational diversity is limited in the region and the villages generally consist of middle-income group households. Due to the large number of dry agricultural areas, the product group with the highest production is field crops. Livestock activities are carried out by a low proportion of the population. The average distance of the villages to the city center is 66.2 km. According to the chi-square analysis results, it was determined that there was a permanently significant relationship between population change and provincial openness distance, farming and non-agricultural occupations. The villages with a severe decrease are the villages furthest from the city center. In addition, it has been determined that there is severe migration in villages where farming and other occupational diversity is high. Support activities other than general support can be carried out to ensure that the young and middle-aged group in rural areas continue to live in rural areas and that the same group that has migrated to the city prefers to live in villages. In particular, revitalizing livestock activities can be an alternative for young people to stay in the village or for those who have left to return to the village.

References

Acungil Y. 2012. Kentleşme Sürecinde Tokat’ta Kentlilik Bilinci. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat, Türkiye.

Ahsan M. Duman D. 2022. Kırsal Yerleşimlerde Gençlerin Göç Etme Eğilimleri ve Etkileri: Bitlis İli Adilcevaz İlçesi Örneği. Journal of Academic Value Studies, 8(3), 231-243. http://dx.doi.org/10.29228/javs.63782

Akgül H. 2018. Aksu İlçesinde (Isparta) Kırsal Nüfusun Yaşlanması ve Yaşlı Nüfusun Sorunları. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Süleyman Demirel Üniversitesi Isparta, Türkiye.

Akkaya M. 2020. Kırdan Kente Göçün Azaltılmasında Genç Çiftçi Desteğinin Rolü ve Etkisi: Ankara İli Polatlı İlçesi Araştırması. Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara Üniversitesi, Ankara, Türkiye.

Aktaş E. ve ark. 2013. Farklı Ülkelerdeki Tarımsal Destekleme Politikalarının Tarımsal Üretim Üzerine Etkisinin Karşılaştırmalı Analizi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt/Vol: 15 - Sayı/No: 4 (55-74).

Alkan A. 2019. Antalya İlinde Genç Çiftçi Projesinin Uygulaması ve Sürdürülebilirliği Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.

Aşkın Ö. ve ark. 2013.Kırsal Göçün Ekonometrik Analizi: Yeşilyurt İlçesi Örneği. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 14, Sayı 2, 2013.

Ateşok E. 2023. Ahılı Köyü Geleneksel Tuzlu Testi Yapımının Günümüzdeki Durumu ve Su Analizleri. International Social Sciences Studies Journal, Vol:9, Issue:109; pp:5906-5911.

Barış S. 2019. 21. Yüzyılda Tokat’ın Ekonomik Görünümü: TR83 ve Türkiye Geneli ile Bir Karşılaştırma. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1) 111–124.

Berk A. Armağan S.2019. Kırsal Alanda Genç Çiftçilerin Sorunları ve Beklentileri; Niğde İli Örneği. Alatarım, 18 (1): 57 – 64.

BM. 2023. Birleşmiş Milletler, Ekonomik ve Sosyal İşler Dairesi, Nüfus Bölümü, Dünya Kentleşme Beklentiler: 2018 Versiyonu. https://population.un.org/wup/Country-Profiles/

Çağlayan C. ve ark. 2020. Genç Çiftçi Programının Hayvan Yetiştiricileri Açısından Değerlendirilmesi: İzmir İli Örneği. Ege Üniv. Ziraat Fak. Dergisi, Özel Sayı: 107-117.

Çevik E. 2020. Tokat İlinde Kırsal Gençlerin Göç Etme Eğilimleri ve Göçlerin Tarım Sektörüne Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Ana Bilim Dalı.

Çubuk A. 2019. 1844-45 Tarihli Temettuat Defterlerine Göre Hüdavendigar Vilayeti Harmancık Kazasına Bağlı Cenubta (Güney) Bulunan Köylerin Sosyo-Ekonomik Yapısı. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya, Türkiye.

Davulcu M. 2015. Antalya’da Demircilik ve Bıçakçılık Mesleklerine Dair Tespit ve Değerlendirmeler. Kalemisi, 2015, Cilt 3, Sayı 6, Volume 3, Issue 6. DOI: 10.7816/kalemisi-03-06-02.

Dünya Bankası, 2022. Dünya Bankası Göstergeleri. https://data.worldbank.org/country/TR?locale=tr

Eraslan A. 2009. Antakya ve Çevresinde El Zanaatları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 6, Sayı 12 (373-402).

Ergün A. 2017. Kırsal alanda Kahvehanelerin Rolü: Tokat İli Merkez İlçe Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Ana Bilim Dalı.

Gebeloğlu N. Şahin S. 2020. The Role of Tokat Province in Vegetable Cultivation of Turkey. Turkish Journal of Agriculture – Food Science and Technology, 8(sp1): 203-207.

Güreşçi E. 2009. Kırsal Göç ve Tarım Politikası Arasındaki İlişki. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İlke), Bahar 2009, Sayı 22.

Köse N. Erkan N. 2020. Türkiye’de 65 Yaş Üstü Nüfusun Yaşlı Yığılması Konusunda Farklılık Gösteren İllere Göre Yaşam Kalitesinin İncelenmesi. MEGARON 2021;16(1):129-142.

Öncü R. 2022. Türkiye’de Tarımın Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri. Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa Uludağ Üniversitesi, Bursa, Türkiye.

Özdemir G. 2021. Sivas İli Manda İşletmelerinde Karma Üretim Durumunun ve Yetiştirici Eğitim Gereksinimlerinin Belirlenmesi. Dicle Üniversitesi, Veteriner Fakültesi Dergisi, 2021;14(2):107-112.DOI: 10.47027/duvetfd.986911.

Özel O. 2019. Türkiye’ De Tarım Destekleri ve Sosyal Sermaye İlişkisi: Konya Bölgesinde Ampirik Bir Çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya, Türkiye.

Özkan A. 2016. Türkiye Tarımında Yaşanan Sorunlar ve Alternatif Tarımsal Üretim Anlayışlarının Değerlendirilmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 19 - Sayı: 35, Haziran 2016.

Sağlam F. Boz İ. 2023. Kırsalda Yaşayan Çiftçilerin Yaşam Memnuniyeti ve Gelecek Beklentisi: Çorum İli Kargı İlçesi Örneği. MAS JAPS 8(2): 403–411, 2023.

Terzi O. Artukoğlu M. 2021. Üreticilerin Gelir ve Finans Durumları, Alternatif Finans Önerileri Üzerine Bir Araştırma. Ege Üniv. Ziraat Fak. Dergisi, 58 (3):445-455.

TÜİK. 2023. Türkiye İstatistik Kurumu, Adrese Dayalı Nüfus Verileri.https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=nufus-ve-demografi-109&dil=1

TÜİK. 2023. Türkiye İstatistik Kurumu, Nüfus ve Demografi Göstergeleri. https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=nufus-ve-demografi-109&dil=1

Tümer E. ve ark. 2019. Çiftçilerin Tarım Sigortası Yaptırma İstekliliği: Konya İli Ilgın İlçesi Örneği. KSÜ Tarım ve Doğa Dergisi, 22(4): 571-576, 2019.

Türk D. ve ark. 2014. Kahramanmaraş Çimen Dağı-Uludaz Tepesi’nde Yayılış Gösteren Uğur Böceklerine Yönelik Doğa Koruma Yönetimi Önerileri. II. Ulusal Akdeniz Orman ve Çevre Sempozyumu, 22-24 Ekim 2014 – Isparta.

Türkan O. 2021. Kentsel ve Kırsal Nüfus Tespiti Sorunu: Adana ve Osmaniye İli Örneği, Coğrafi Bilimler Dergisi/ Turkish Journal of Geographical Sciences, 19(2), 368-404.

Yakar M. 2012. İç ve Dış Göçlerin Kırsalda Nüfusun Yaş Yapısına Etkisi: Emirdağ İlçesi Örneği. Coğrafi Bilimler Dergisi, 10 (2), 129-149.

Yakar M. Özgür E.M. 2022. Türkiye’de Nüfus Yaşlanması, Yerel Düzeyde Tehlike Çanları Çalıyor!. Coğrafya Dergisi – Journal of Geography, 2022, 44: 231-250.

Yaş H. Güler T. 2016. Kır – Kent Ayrımı Görünümlerinin Havsa Örneğinde İncelenmesi. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, Cilt 12, Sayı 46, Ss. 1-20.

Yıldırım F. ve ark. 2018. Türkiye’de Kırsal Alanda Aktif Yaşlanmanın Belirleyicisi Olarak “Sosyal Hizmetler”. Social Sciences Studies Journal (Sssjournal) 2018, Vol:4 Issue:21 Pp:3141-3151.

Yılmaz E. ve ark. 2020. İzmir İlindeki Çiftçilerin Kırsal Nüfusun Yaşlanma Eğilimi ve Tarımsal Faaliyetlerin Devamlılığına İlişkin Görüşler. Tarım Ekonomisi Dergisi, Cilt:26 Sayı:2 Sayfa: 109-119.

Yılmaz M. 2015. Türkiye'de Kırsal Nüfusun Değişimi ve İllere Göre Dağılımı (1980-2012). Doğu Coğrafya Dergisi, 20 (33):161.

Downloads

Published

27.11.2023

How to Cite

Ergün, A., & Oruç, E. (2023). The Relationship between Population Changes and Some Characteristics of the Village and Population Sustainability in Rural Areas: The Example of Tokat Province . Turkish Journal of Agriculture - Food Science and Technology, 11(11), 2161–2171. https://doi.org/10.24925/turjaf.v11i11.2161-2171.6390

Issue

Section

Research Paper