Bazı Turunçgil Anaçlarının Klasik ve Yeni Nesil Doku Kültürü Teknikleri ile Mikroçoğaltımı

Özet

Çalışmada, ‘Tuzcu 31-31 turuncu‘ ve ‘C-35 sitranjı‘ turunçgil anaçlarının, in vitro‘da geleneksel katı kültür ve geçici daldırma prensibine dayanan Plantform biyoreaktör sistemi ile karşılaştırmalı olarak mikroçoğaltım ve köklendirme denemeleri yürütülmüştür. Turunçgil anaçlarının katı kültür mikroçoğaltım denemeleri için, Murashige ve Skoog (MS) ve Woody Plant (WPM) besin ortamları ile bitki büyüme düzenleyicilerden 6-Benzylaminopurine (BAP) (0; 1,0; 2,0 mg L-1), Kinetin (KIN) (0; 0,5; 1,0 mg L-1) ve 2-Isopentenyl adenine (2IP) (0; 1,0; 2,0 mg L-1) farklı konsantrasyonları denenmiştir. Katı kültür köklenme denemeleri için; MS, ½ MS, WPM besin ortamları ile 1-Naphthaleneacetic acid (NAA) (0; 0,5; 1,0; 2,0 mg L-1) ve Indole-3-butyric acid (IBA) (0; 0,5; 1,0; 2,0 mg L-1) bitki büyüme düzenleyicilerinin farklı konsantrasyonları incelenmiştir. Her iki genotip içinde en iyi mikroçoğaltım sonuçları 2,0 mg L-1 BAP içeren MS besin ortamından ve en iyi köklenme sonuçları 0,5 mg L-1 NAA içeren ½ MS besin ortamından elde edilmiştir. Mikroçoğaltım ve köklenme için belirlenen en iyi besin ortamı içeriği ile Plantform biyoreaktör sisteminde çalışılmıştır. Çalışma sonucunda, her iki genotipte de kardeşlenme ortamında, Plantform sistemi bitki kalitesi bakımından daha iyi sonuç vermiştir. Köklenme ortamında Plantform sistemi, katı kültür besin ortamına göre daha avantajlı bulunmuştur. SSR markırları ile yapılan tarama sonucunda da, Plantform sisteminde çoğaltılan ve köklendirilen bitkilerde, herhangi bir genetik açılımın olmadığı belirlenmiştir.